Waren er hier te weinig doden,
was de overkant te ver,
de oorlog nog maar net achter de rug
en het besef van de onuitwasbare sporen 

• van geslacht tot geslacht –
  nog niet doorgedrongen in de tijd? 
  Was er nog geen oog voor de veelvoud 
  van de zes, doordat zij wel
  en die anderen niet?
  Paniek in de blik van vaders en moeders,
• geen dag meer als tevoren –
  drijvend als een hond op een tafelblad.
  De kabbelende zee die een monster 
  herbergt als wind en tij samenspannen,
  dat op kan duiken als je slaapt, net opstaat, 
  in de kroeg zit of op weg bent naar huis. 
  Dan draait het rad, vertelt de tijd
  en maakt het uit of je besluit
  een regenbroek te halen. Het kan
  je lot bepalen.
  Een nacht die niet is uit te wissen,
  die niet is weggedacht.

Fiet van Beek,
eilanddichter